مــــوســـــیـــــقــــی بـــــوشــــهـــــر

سلام بوشهر سلام بر اب و خاکت *** *** سلام بر عاشقون سینه چاکت

مــــوســـــیـــــقــــی بـــــوشــــهـــــر

سلام بوشهر سلام بر اب و خاکت *** *** سلام بر عاشقون سینه چاکت

قیچک

 

قیچک




شکم ساز از دو قسمت مجزا از یکدیگر تشکیل یافته، قسمت تحتانی کوچک تر و به شکل نیم کره است که بر سطح مقطع جلو پوست کشیده شده و روی پوست خرک ساز قراردارد: قسمت بالائی بزرگ تر، مانند چتری روی قسمت تحتانی قرار گرفته و هر دو قسمت توسط سطحی منحنی ازعقب به هم اتصال یافته اند و در نتیجه در جلو یا بین دو قسمت حفره ای تشکیل شده است. سطح جلوئی قسمت بالا، جز در ناحیه وسط که زیر گردن ساز قرار گرفته به صورت دو شکاف پهن باز است.
دسته ساز تقریباً در نصف طول خود روی شکم قرارگرفته و نیمه دیگر در بالا به جعبه گوشی ها متصل است و دسته فاقد «دستان» است.
سر متشکل است از جعبه کوچک (محل قرارگرفتن چهار گوشی، هر دو گوشی در یک طرف آن) و یک زانده منحنی شکل برای آویختن ساز که کمی به عقب برگشته و جهتی افقی یافته است.
قیچک اساساً جزو دسته سازهای محلی بوده که در سالهای اخیر درحمایت وزارت فرهنگ و هنر به شهر آورده شده و نه تنها ساختمان و کوک آن را تکمیل و تنظیم کرده اند، بلکه آن را به سه اندازه مختلف، قیچک سوپرانو (به طول 5/56 سانتیمتر) قیچک آلتو ( 63 سانتیمتر) و قیچک باس به همان نسبت بزرگ تر ساخته اند.
طول سیم مرتعش در قیچک سوپرانو =5/33 ، در قیچک آلتو =5/37 و قیچک باس 70 سانتیمتر است.
وسعت هر یک ازانواع حدود سه اکتاو است. قیچک سوپرانو سازی است که قابلیت تکنوازی و همنوازی هر دو را حائز است ولی دو نوع بعدی (التو و باس) بیشتر به منظور همنوازی در ارکستر به کار می رود. آرشه قیچک پس ازاستاندارد شدن ساز، عیناً همان آرشه ویولون است. قیچک از انواع سازهای محلی است که در سالهای اخیر به شهر آمده و مورد استفاده قرار گرفته است و بیشتر در نواحی جنوب شرقی ایران معمول است و در آن نواحی حتی، طبق عقیده و سنت اهالی برای معالجه امراض بکار می رود. در سطح فوقانی شکم و پشت دسته سوراخ و حلقه ای است که دو تسمه برآن الصاق می شود: یکی از تسمه ها را به کتف چپ و دیگری را به کمر می بندند و ساز در موقع نواختن تقریباً آزاد و آویزان می شود. اما نوازندگان شهری تمایل به استفاده از این تمهید ندارند.
کوک قیچک محلی ثابت نیست ولی قدر مسلم این که سیمها تقریباً هیچ وقت نسبت به یکدیگر فاصله پنجم نداشته اند.
آرشه- در اصل (نوع محلی آن) شبیه به آرشه کمانچه است و امروزه در شهر از آرشه ویولون و ویولنسل در نواختن نوع شهری آن استفاده می شود.
 
 

یک نظر

 

یکی از دوستان نظری دادند که اون رو بدون جا انداختن نقطه ای

یا تغییری

اینجا میزرم

*****************

...بزن این زخمه،


اگرچند دراین کاسهٔ تنبور


نمانده‌ست صدایی

بزن این زخمه


بر آن سنگ


بر آن چوب


بر آن عشق


که شاید


بردم راه به جایی.

پرده دیگر مکن و زخمه به هنجار کهن زن


لانهٔ جغد نگر،


کاسهٔ آن بربط سغدی


ز خموشی

نغمه سر کن که جهان


تشنهٔ آواز تو بینم


چشمم آن روز مبیناد


که خاموش


درین ساز تو بینم....

محمدرضا شفیعی کدکنی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خیلی کامل بود وبت


دستت درد نکنه


فقط یه چیزی هست که بعدا


بهت میگم....

موفق باشی...

کمانچه

 

کمانچه



این ساز جز دسته سازهای زهی است و دارای 4 سیم می‌‌باشد. این سیم‌ها به موازات تمام طول ساز امتداد دارد و صدای آن خیلی خوش و جذاب می‌‌باشد ولی کمی به اصطلاح تو دماغی.

کاسه صوتی این ساز از چوب توت است که با برش‌های از عاج تزیین شده است.

معمولاً از زیر شیطانک کمانچه تا زیر دهانه کاسه در کمانچه‌های پشت بسته 28/5 و در کمانچه‌های پشت باز 31 سانتی متر است که این اندازه‌ها در کمانچه‌های نقاط مختلف کشور نسبی هستند ترکیب صدایی کمانچه آن را از نوع سازهای زیر صدا قرار داده البته در کمانچه‌های آلتو یت باس صدا نسبتاً یک اکتاو بم تر است در قدیم کمانچه را ستار پارسی میگفتند کمانچه را معمولاً با دو کوک چپ و راست کوک می‌کنند چپ کوک معمولاً برای همراهی با خوانندگان زیر صدا (عمدتاً خانمها) و راست کوک معمولاً برای همراهی و جواب آواز بم صداها (عمدتاً آقایان) البته تمامی مطالب گفته شده نسبی هستند مثلاً در بعضی نقاط ایران ممکن است طول دسته کمانچه به 35 سانت هم برسد .

پیشینه کمانچه در ایران به پیش از اسلام می‌‌رسد و در نواحی بلوچستان به نام غژک یا غیچک نامیده می‌شود ولی شمار سیم‌های آن از کمانچه بیشتر است.

نوازندگان مطرح حال حاضر این ساز عبارت‌اند از اردشیر کامکار، داود گنجه‌ای، کیهان کلهر، سعید فرج پوری، علی اکبر شکارچی، فرج علیپور، هادی منتظری و سینا جهان آبادی

کمانچه با صدای تو دماغی مربوط به سبک قدیم این ساز و در واقع شیوهٔ کمانچه نوازی استاد اصغر بهاری است. اما امروز غیر از این سبک شیوهٔ کمانچه نوازی نوین هم وجود دارد که کیهان کلهر آن را بارورتر کرده.


در دایره المعارف فارسی ج 2 ذیل کمانچه آمده است: از سازهای زهی قدیم ایران و در واقع نوع تکامل یافته رباب، کاسه گرد و پایه آهنی دارد و مانند تار و ویولن سیمهای آن را با گوشی محکم و کوک می‌کنند، کمانی که با آن کمانچه را می نوازند کمانه نام دارد و همان است که در ویولن کلمه فرانسوی آرشه به معنی کمان کوچک جای آن را گرفته است.

شادروان خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی ایران، کمانچه را تکامل یافته رباب می نامد: ساز اخیر رباب که اول دو سیم داشته و بعدها یک سیم دیگر به آن اضافه شده است و با کمانه به صدا در می آمده و همان است که ما امروز کمانچه می‌گوییم. و به همین جا اضافه می‌کند از دوره صفویه به بعد کمانچه یکی از ارکان موسیقی ایران به شمار آمده است. قسمت اصلی کمانچه کاسه آن است که به صورتهای مختلف ساخته می‌شود. کاسه کمانچه هنوز از نظر جنس چوب، اندازه‌ها و شکل یکسان و تثبیت شده نیست. از نظر شکل، کاسه‌ها را به صورت کروی یا مخروط ناقص درست می‌کنند. کاسه‌هایی که به شکل مخروط ناقص هستند اکثرا پشت باز ساخته می‌شوند. استفاده از این کمانچه‌ها در قسمت‌های مرکزی ایران به خصوص در لرستان متداول است. این کمانچه‌ها صدایی پر قدرت و شفاف دارند و چون کاسهٔ سبک دارند، اجرای قطعاتی که نیاز به چرخیدن سریع کمانچه دارد بر روی این کمانچه‌ها آسانتر است و این امتیازی است برای این نوع کمانچه. این کمانچه‌ها اغلب سه سیم دارند ولی این روزها به تدریج دارای چهار سیم می‌شوند. کمانچه‌های پشت باز معمولاً از چوب توت و به صورت یک تکه ساخته می‌شوند. کاسه‌های کروی به دو صورت یک تکه و ترکه‌ای هستند، در کمانچه‌های ترکه‌ای کاسه از به هم چسبیدن ترکه‌هایی که در روی قالب خم شده‌اند ساخته می‌شود. ضخامت این کاسه‌ها کم است و به همین دلیل کاسه سبک است و چرخیدن کمانچه به سهولت صورت می‌گیرد. کاسه‌های یک تکه از چوبهای مختلف ،معمولاً از گردو خراطی می‌شود. وزن کاسه از کاسه‌های ترکه‌ای بیشتر و چرخش کمانچه تا حدی مشکل است.صدای این نوع کمانچه‌ها زیاد مطلوب نیست، کمانچه‌هایی ساخته می‌شود که تغریبا کروی است و از چوب توت به صورت دو تکه ساخته می‌شود، این کمانچه‌ها چون دست باز هستند در تنظیم شکل و ضخامت و اندازه‌های دهانه کمانچه دقت بیشتری دارند و خوش صدا هستند. قطر بیرونی کاسه کمانچه موسیقی سنتی معمولاً 20 سانتی متر است، در حالی که در مناطق مختلف ایران اندازه کاسه کمانچه متفاوت است، ترکمنها کمانچه با کاسه‌های بسیار کوچک می سازند. در نقاط دیگر دنیا نیز که سازهایی شبیه به کمانچه ما دارند کاسه‌ها کوچک و غالبا از پوست نارگیل ساخته می‌شود. دسته کمانچه بر خلاف کاسه تقریباً در یک شکل ساخته می‌شود. جنس دسته از چوب گردوو شکل آن مخروط ناقص و قطر آن در شیطانک 37 میلی متر و در محل اتصال به کاسه 31 میلی متر است. طول دسته کمانچه 31 سانتی متر است. در گذشته کمانچه دارای سه سیم بوده است، گاهی دو سیم اول و دوم مضاعف انداخته می شد و احتمالاً در تبعیت از ویولن به چهار سیم تبدیل شده است. بنابراین چهار سیم و در نتیجه چهار گوشی بر روی دسته کمانچه قرار می‌گیرد، و این سیمها پس از رد شدن از روی شیطانک و عبور از روی دسته و کاسه به سیم گیر وصل می‌شوند. بر روی دهانه کمانچه پوست کشیده می‌شود و این پوست معمولاً پوست دل گاو، پوست ماهی، پوست آهو و غیره می‌تواند باشد. خرک بر روی پوست قرار می‌گیرد و سیم‌ها با فشار خرک را به پوست می چسبانند. کمانچه به وسیله یک پایه که در قسمت سیم گیر به کاسه وصل شده است، روی پای نوازنده قرار می‌گیرد. آرشه کمانچه، که اسم اولیه اش کمانه بوده است، تشکیل شده است از یک چوب که از یک طرف انحنا دارد با بلندی 60 سانتی متر و موی دم اسب. موی آرشه کمانچه بر خلاف سازهای زهی غربی بر روی چوب محکم کشیده نمی‌شود، بلکه نوازنده است که به هنگان نوازندگی به تناسب احساس فسار را بر روی سیم تغییر می دهد. چگونگی صدای کمانچه به عواملی بستگی دارد که بعضی از آنها از این قرارند: جنس چوب، ضخامت در نقاط مختلف کاسه، شکل کاسه، اندازه‌های کاسه، چگونگی سطح کاسه از نظر تراش، نوع و ضخامت پوست، جنس و شکل و اندازه و محل قرار گرفتن خرک، چگونگی شیطانک، جنس سیم، زاویه اتصال دسته به کاسه. برای ساختن کمانچه‌ای با صدای دلخواه ضمن در نظر داشتن عواملی که گفته شد سالها تجربه لازم است.

 

سنتور

 

سنتور



این ساز از جعبه‌ای ذوزنقه‌ای شکل تشکیل شده که اضلاع آن عبارت‌اند از: بلندترین ضلع، نزدیک به نوازنده و کوتاهترین ضلع و موازی با ضلع قبلی و دور از نوازنده و دو ضلع جانبی با طول برابر، دو ضلع قبلی را به طور مورب قطع می‌کند. ارتفاع سطوح جانبی ۸ تا ۱۰ سانتیمتر است.

جعبه سنتور مجوف است و تمام سطوح جعبه چوبی است. بر روی سطوح فوقانی دو ردیف خرک چوبی قرار دارد؛ ردیف راست نزدیکتر به کناره راست ساز است و ردیف چپ کمی بیشتر یا کناره چپ فاصله دارد (فاصله بین هر خرک ردیف چپ تا کناره چپ را «پشت خرک» می‌‌نامند). از روی هر خرک چهار رشته سیم همکوک عبور می‌کند ولی هر سیم به گوشی معینی پیچیده می‌شود. گوشی‌ها در سطح جانبی راست کنار گذاشته شده اند. سیمهای سنتور به دو دسته «سفید» (زیر) و «زرد» (بم) تقسیم می‌شوند. دسته سیمهای سفید بر روی خرکهای ردیف چپ و سیمهای زرد بر روی خرکهای ردیف راست به تناوب قرارگرفته‌اند طول قسمت جلوی خرک در سیمهای سفید دو برابر طول آن در قسمت پشت خرک است و می‌توان در پشت خرک نیز ازسیمهای سفید استفاده کرد (صدای آن به نسبت عکس طول، یک اکتاو نسبت به صدای قسمت جلوی خرک بالاتر است). همچنین هرسیم زرد یک اکتاو بم تر ازسیم سفید بلافاصله بعد از آن صدا می‌‌دهد.

سنتور کروماتیک و سنتور کروماتیک بم

به منظور تکمیل فواصل کروماتیک بین اصوات و نیز به قصد تأمین اصوات بم، حدود بیست ساله اخیر دو نوع سنتور با تعداد زیادتر خرک ساخته شده است. سنتور کروماتیک با همان میدان صدای سنتورمعمولی ولی دارای خرک‌ها و اصوات کروماتیک بیشتر است. میدان صدای سنتور کروماتیک بم یک فاصله پنجم بم تر از سنتور کروماتیک است و وسعت آن سه اکتاو و نیم است. در دو نوع سنتور کروماتیک هر صوت توسط سه رشته سیم همکوک حاصل می‌شود به عبارت دیگر روی هر خرک سه سیم تکیه کرده است. از هر دو سنتور کروماتیک و کروماتیک بم در حال حاضر تنها استفاده‌های همنوازی می‌شود.

 

سه تار

 

سه تار





سه‌تار از سازهای مضرابی موسیقی ایرانی است. سه‌تار را معمولاً با مضراب نمی‌نوازند و با ناخن زخمه می‌زنند.

سه‌تار و انواع سازهای شبیه به‌آن مانند دوتار و تنبور و چگور در نواحی مرکزی آسیا و خاورمیانه رواج داشته است. به نظر می‌رسد که سه‌تار از قرن چهارم رواج داشته است.

سه‌تار در گذشته سه سیم (تار) داشته و اکنون چهار سیم دارد. بنابر گفته ابوالحسن صبا، سیم چهارم را درویشی به نام مشتاق علیشاه به سه‌تار اضافه کرده است. جنس کاسه سه‌تار از چوب درخت توت و دسته آن از چوب گردو است.

از سه‌تار نوازان معروف از درویش خان، میرزا عبدالله، ابوالحسن صبا، روح‌الله خالقی، عبادی، محمدرضا لطفی، جلال ذوالفنون و حسین علیزاده نام برد.

برخی از جمله عده‌ای از عرفا به آن «اوتار» نیز می‌گویند.

در گدشته برای از بین بردن این ساز زیبا و دل نواز آن را چوب سگ زنی نامیدند. ولی با تلاش بزرگان این ساز این مهم به انجام نرسید.

سه تار از دسته سازهای مضرابی و یکی از سازهای خانواده تنبور و از اصیل ترین از نظر سابقه تاریخی از قدیمی ترین سازهای ایرانی است. ساختار این ساز شباهت زیادی به تنبور و دوتار داشته، از دو قسمت کاسه صدادهی و دسته تشکیل شده است.

این ساز از ابتدا همان طور که از نام آن بر می آید دارای سه سیم بوده است اما با گذشت زمان کسانی چون ابونصر فارابی، ابوعلی سینا، صفی الدین ارموی و از متأخران ابوالحسن خان صبا لزوم افزایش سیم چهارم به این ساز را درک کرده و سه تارهای امروزی دارای چهار سیم هستند. چهارم سه تار به سیم مشتاق معروف است و به روایتی از ابوالحسن صبا این سیم را اولین بار درویشی به نام مشتاق علیشاه به این ساز اضافه کرده است. کاسه سه تار از نظر ساختاری همانند کاسه تنبور و عود است ولی اندازه آن کوچک‌تر و اغلب طول قسمت کاسه ساز بین ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر می باشد. در در قسمت انتهایی کاسه ساز ابزاری چوبین برای نگهداری سیم های ساز وجود دارد که عموماً سیم گیر خوانده میشود. سیم از یک طرف به سیم گیر در انتهای کاسه و از طرف دیگر به گوشی های کوک شونده در انتهای دسته ساز بسته می شوند.

کاسه سه تار را معمولاً از چوب توت ساخته می شود ممکن است بر روی دسته ساز که عمدتاً از چوب گردو تراشیده میشود و در معرض ساییدگی است از قطعات استخوان شتر یا به ندرت از عاج فیل استفاده گردد که با این کار دسته ساز نمایی شبیه به دسته ساز تار پیدا میکند.

سه تار دارای صدایی مخملین و ظریف بوده از آنجاییکه که با نوک ناخن انگشت سبابه دست راست نواخته می شود، صدای ساز ارتباط مستقیمی با اعصاب و روان نوازنده پیدا می کند و از این رو سه تار را اغلب همدم اوقات تنهایی خوانده اند.

اغلب شنوندگان، ساز سه تار را دارای لحن و نوای غمگینی احساس می کنند، اما نوازندگان معاصر موسیقی ایرانی در تلاش برای توسعه موسیقی مدرن و نوی ایران، اثار زیبایی آفریده اند که با حال و هوایی که تا دو دهه پیش از این ساز تصور میشد کاملاً متفاوت است. نوازندگان و آهنگ سازانی مانند حسین علیزاده، مسعود شعاری، جلال ذوالفنون با الهام از متقدمین چون ابوالحسن صبا، نورعلی برومند، سعید هرمزی و دیگران، اثار باارزشی با ساز سه تار خلق کرده اند.

تار

 

 تار



از سازهای زهی است که با زخمه نواخته می‌شود. تار در ایران و برخی مناطق دیگر خاورمیانه مانند آذربایجان و ارمنستان و گرجستان برای نواختن موسیقی کلاسیک این کشورها رایج است. در گذشته تار ایرانی پنج سیم (یا پنج تار) داشت. غلامحسین درویش یا درویش خان سیم ششمی به آن افزود که همچنان بکار می‌رود.

کاسهٔ تار بیشتر از کنده کهنه چوب توت ساخته می‌شود که هرچه این چوب کهنه تر باشد به دلیل خشک بودن تارهای آن چوب تار دارای صدای بهتری خواهد بود. پرده ها از جنس روده گوسفند تهیه میشود. دسته و پنجه معمولاً از چوب گردو. شکل کاسهٔ تار مانند دو دل به هم چسبیده و از پشت شبیه به انسان نشسته‌ای است. تار آذربایجانی شکل کمی متفاوتی دارد و سیم‌های آن بیشتر است.جنس خرک از شاخ بز کوهی است.در دو طرف دسته از استخوان شتر استفاده می‌شود.

از لحاظی ساز تار به سه تار نزدیک است. از لحاظ شیوهٔ نوازندگی زخمهٔ عادی در تار به صورت راست (از بالا به پایین) است ولی در سه تار بلعکس است (از پایین به بالا). همچنین از نظر تعداد پرده‌ها نیز با هم شباهت دارند. صدای تار به دلیل وجود پوستی که روی آن است از شفافیت خاصی برخوردار است. به خصوص سازهایی که ساخت قدیم هستند از شیوهٔ صدای دیگری برخوردارند.

از نوازندگان این ساز می توان به استادعلینقی وزیری،،استادجلیل شهنازاستادمحمدرضا لطفی،استادحسین علیزاده،استاد فرهنگ شریف،استادفریدون حافظی، ،استاد موسی معروفی ، استاد عطا جنگوک، استاد داریوش طلایی ، استاد علی اکبر شهنازی استاد هوشنگ ظریف استاد داریوش پیرنیاکان، استاد فروغی کرمانی،حمید متبسم و بسیاری دیگر اشاره نمود. از جوانان نوازنده می توان به پیام چهانمانی،علی قمصری،صهبا مطلبی،پدیهد احرارنژاد و... اشاره کرد.

از سازندگان به نام این ساز در دوران قاجار می‌توان از یحیی اول و یحیی دوم و عباس و جعفر صنعت و بعد از آنها به رمضانعلی شاهرخ نام برد و در دوران ما از استاد ابراهیم قنبری مهر. سازهای ساخت دست این استادان هم از لحاظ صنعت و زیبایی وهم از لحاظ صدادهی ستودنی است.

تشنه کامان

 

با سلام

نمیدونم از این البوم چی بگم 

حرکت خوبی بود

تا حالا این حرکت ها در بوشهر انجام نشده بود

اره . تک اهنگای زیادی ظبط شده بود اما کاست نه

حرکت حسینیه نمیشه ازش انتقاد خاصی کرد ولی :

 

*نوع صدا هایی که برای زیر صدا ها و در کل هارمونی استفاده شد

از ساختار و انتخاب هوشمندانه ای بهره میبرد .

*ریتم سازی و کنترپوان این اثر رو هم میشه تحسین کرد .

*انتخاب اشعار ردیف خاصی نداشت و هر کدام طرحی نو بود از

  هماهنگی  تمامی اهنگا  در کل کاست برخوردار نبود .

*تراک ها از تنوع سازی و صداهای متنوع بهره نمیبردند

همه جا دمام بود و نی و استرینگ و .....

میشد کارای دیگه هم کرد .

*کاست  کیفیت پخش قابل قبولی داشت همینطور

طراحی روی جلد و پوستر .

***************

من این کاست رو به عنوان یک اثر مطلوب میپزیرم

ولی ای کای بیشتر حال و هوای بوشهری بهش داده میشد

هر چه کمتر میرفت به سمت کارای کویتیپور و ..

به نظر من بهتر بود و حداقل در بوشهر مورد توجه تر واقع میشد .

شرمنده من نمیتونم لینک بدم اخه من زیادی به کپی رایت اهمیت میدم

اخه میدنم چه خرجی داره استودیو و اهنگ ساز و مسترینگ و ....

راستی من تنظیم کنندشو نمیشناختم

تا حالا اسمشو نشنیده بودم .نمیدونم با موسیقی بوشهر هم اشنایی داره یا نه ؟

شاید مشکل این بوده ...

ارزوی موفقیت میکنیم برای اقای حسین کشتکار

مجوز مجوز

 

با سلام

ادم که حوصله تایپ نداشته باشه با عکس خبر میده

این عکسا رو هم ببینید

البته خبرش رو قبلا گفتم ولی انگار بازم گروه های پاپ با پاهای

بسته راه میرن

بازم مجوز اجرا و .......................................................

 

 *******  گروه موسیقی باربد  ********

 

 

خودم عکس گرفتم از پوسترشون

اعضای گروه

 

زمان اجرا

 

اینا هم انگاری اسپانسر بودن

و

 

نقطه چین هنوز ادامه دارد .....

 

خبر های جستو گریخته == فالگوش موسیقی بوشهر

 

گروه باربد در سینما بهمن به اجرای کنسرت پرداخت

سرپرست گروه مجتبی شیعه بود

الان نمیدونم کیه ؟

عکسش رو هم میزارم

ببخشید وقت نکردم برم

شما ببخشید

==================================

***ویرایش***

 

راستی از کاست بندریانه هم چنتا پوستر دیدم

تو پست قبلی گفتم ندیدم .

خیلی کم بودن خداییش

ولی خوب بود دیگه

================================

رفتم اجراشون رو هم دیدم شبدیز رو میگم

توی نمایشگاه شهرداری با همکاری پرپروک

خوب صدابرداری خیلی حال نمیداد

مهدی امانی هم هر کاری میکرد بازم ....

ولی خواننده جدید اورده بودن

خواننده گروه نبودش

مهدی حقانی واسشون میخوند ....

اینم از تبلیغات بعد از کاست بوشهریها

===============================

علی احمدی هم رفته بود دلوار واسه اجرا

با گروه اصلی نرفته بود من نبودم

اما بچه ها ی اونجا خیلی شاکی بودند

میگفتند خیلی بد اجرا کرده

من که نبودم.... شنیدم

خبر ها حاکی از این بود که ساز های بندری نداشته

خبر گزاری فالگوش ........

کاست بندریانه

 

 

کاری از محسن حیدریه

اجرا : گروه شبدیز 

خواننده :

محسن حیدریه     حسین سهرابی

 

اوای سپهر

 

هیچ اثاری از این کاست یا خبری از این کاست نشنیده بودم

دیشب توی نمایشگاه شهرداری که اتفاقی رفته بودیم

مهدی امانی رو دیدم گفت کاست اومده بیرون رفتم غرفه

سروش یک سیدیش رو خریدم

خیلی خشک و بدون تبلیغ دادنش بیرون چرا نمیدونم

حالا تبلیغ تلویزیونی نمیخواستیم ببینیم حداقل تو سطح شهر میشد چنتایی پوستر زد

........

میشنویم...

 ولی لینک تو اینترنت نمیزارم بشنوید ...

برید بخرید....

حالا همزمان با مهدی سیاه پوشان و عسگری و .....

دم عید کاست بیرون دادن خداییش جرات میخواد ...

ارزوی موفقیت میکنم واسه گروه شبدیز

اخبار نوروزی موسیقیایی

 

انتظار سام اسدی

 

آلبوم انتظار با آهنگسازی و خوانندگی سام اسدی در ایام نوروز به بازار موسیقی ارائه می شود. سام اسدی هنرمند بوشهری که اکنون در تهران سکونت دارد پس از ساخت آلبوم رهسپار، آلبوم انتظار را که متشکل از شش قطعه ی پاپ است آماده کرده تا به همراه دو نماهنگ  که بهمن تیرگان در سیراف و بافت قدیم بوشهر ساخته روانه ی بازار موسیقی کند.

 

سایت سام اسدی :  www.samasadi.com 

 

 

باد هیرون و طوفان لیمر بوشهری این بار در قطر

 

گروه موسیقی هیرون به همراه گروه لیمر بیست و نهم اسفند ماه راهی قطر می شوند تا در جشنواره ی موسیقی که از یک فروردین به مدت یازده روز برگزار می شود، موسیقی بوشهر را به اجرا بگذارند. از برنامه هایی که این گروه ها در جشنواره به اجرا می گذارند: نیمه خوانی، شروه خوانی، چاووش خوانی، سنج و دمام و موسیقی شادمانی بندری است. البته  خواننده اصلی گروه «امیر میرشکاری» به علت مشکل نظام وظیفه از این سفر جا مانده، و بجای وی عبدالرسول اخلاقی می خواند

 

 

 

پیشکش گروه نونوا

 

گروه نونوا به سرپرستی علی احمدی تا چندی دیگر آلبوم خود را تحت عنوان" پیشکش" که شامل ده قطعه ی پاپ بندری می باشد آماده و پیشکش بازار موسیقی می کند.

علی احمدی در این آلبوم اشعار شاعرانی چون امید غضنفر، ابراهیم بردبار، فرشید تربیت، عبدالرسول شادمان را آهنگ سازی و تنظیم کرده تا احمد قربانی به عنوان خواننده میهمان آن ها را اجرا کند.

البته دو قطعه ی این آلبوم  بازخوانی دوباره ی آلبوم "چیش انتظار" می باشد.

در کنار ضبط این آلبوم تصویر برداری پنج نماهنگ این آلبوم  نیز انجام می شود. گفتنی است که در بعضی از قطعات این آلبوم امید غضنفر اشعاری را دکلمه می کند.

 

 

خبر از نسیم جنوب : حمید رضا بناری